Bang

Bang bang, (s)he shot me down 

Bang bang, I hit the ground 

Deze treffende regels van de songtekst, gezongen door Nancy Sinatra, dringen mijn hoofd binnen. Dat gebeurt terwijl een professionele museummedewerkster, een spierwit warmtepistool adequaat op mijn voorhoofd richt.

Kalm doe ik mijn luchtige gevlochten zonnehoed van mijn gloeiende hoofd af. Mijn mondkapje drukt op mijn zonverbrande bruine neus. De adem die daar doorheen stroomt, wordt tegengehouden door de inmiddels vaal gewassen stof van het kapje. 

De medewerkster schiet met een uitbundig fanatis­me op mijn voorhoofd dat mij bijna doet rillen van angst. Bijna, want deze noodzakelijke verrichting went. Als cultuurliefhebber onderga ik dit dagelijks in Rome. Of het nu het vrome Vaticaan is, het hedendaagse museum MACRO of een lokale voedsel markt. 

Meestal vindt de meting van de lichaamstemperatuur plaats via de binnenkant van de pols en een enkele keer door middel van het ontblote voorhoofd.

Bij de ingang van Chiostro Del Bramante, voor de tentoonstelling ‘A Visual Protest’ van Banksy gaat het met een doelgerichte passie die ik nog niet eerder ben tegengekomen. Het meetinstrument wordt op mijn voorhoofd gewezen alsof er heel wat schiettrainingen aan vooraf zijn gegaan. Een beetje op de manier zoals the Charlie Angels schoten in de populaire televisie serie uit lang vervlogen tijden.

Lag het aan de locatie, de tentoon­stelling of… aan mij? 

Nee, het lag zeker niet aan mij. 

Ik laat mij iedere keer bereidwillig temperaturen. Net zoals mijn moeder dat vroeger weleens bij mij deed als kleutertje, wanneer ze wilde nagaan of ik verhoging had. Na de meting kreeg ik dan een snoepje.

Daarom laat ik het gewillig toe als er voor de zoveelste keer een pistool om me gericht wordt.

Ik weet dat daarna de beloning komt: een bezoek aan één grote uitgebreide snoepwinkel van kunst.

 

Afbeelding: Pulp Fiction door Banksy