Beloofd

Ai, wat hoor ik mezelf vol overtuiging zeggen: 

‘Ik neem het verhaal vanavond op, dus dan kunnen jullie het deze vrijdag met de klas kijken op het digibord.’

Dat zei ik vastberaden tegen enthousiaste collega’s van de groepen 5. Het plan was om ook in hun groep het kerstverhaal live te vertellen. 

De aangekondigde lockdown zorgde er echter voor dat dat niet meer kon in de laatste schoolweek. 

Ik had die woensdag de vertelling gedaan in verschillende andere groepen. 

Het verhaal zat er goed in dus wat zou erin de weg staan om het verhaal diezelfde woensdagavond nog op te nemen? 

Was het een voornemen of een belofte? 

Uiteindelijk voelde ik me donderdagavond toch wel erg vervelend, omdat de techniek niet helemaal deed wat ik wilde.

Met tegenzin appte ik mijn collega’s dat ik mijn belofte om het verhaal ‘de belofte van de harpspeler’ klaar te hebben staan op Youtube, niet na kon komen.

Waarom had ik het dan beloofd?

Op het moment van toezeggen had ik al zoiets van: Ai, wat hoor ik mezelf zeggen.

Had de harpspeler dat ook in het verhaal? 

Nee! Dat is een sprookje. (spoiler alert!) Ondanks verleidingen en slecht weer loopt het goed af.

Ik hou van die maakbare wereld. Het loopt goed af. Om daarover dan na de vertelling een denkgesprek te hebben met de leerlingen is dan extra leuk.

Het fantaseren over je eigen keuzes zet je aan het denken.

Normen en waarden komen dan ook om de hoek kijken.

En tja… daar kan ik heel kort over zijn: beloofd is beloofd.

Zo simpel is het.

En als maakbare gedachte: beter laat dan nooit.

Veel plezier met het luisteren naar het verhaal. Het duurt zo’n 20 minuten. Lukt het je om zo’n rustmoment in je dag in te bouwen?

Niks beloven!

Fijne feestdagen:)

(Foto bovenin: Pixers, Ana Vasileva)