Generatie

 In verhalen

Wanneer is het een goed moment om naar de erebegraafplaats te gaan in Bloemendaal? 

Als kind vroeg ik regelmatig aan mijn ouders: ‘Wanneer gaan we weer naar het grote witte kruis op de heuvel?” 

Naast de interesse in de tweede Wereldoorlog vond ik het een mysterieuze plek in de duinen. In mijn herinnering was het vaak gesloten.

Tegenwoordig kun je de openingstijden op de website vinden van de begraafplaats of op de website van verzetsvrouw Hannie Schaft. Zij ligt daar als enige vrouw begraven.

Een tijdje terug was Hannie Schaft de reden voor mij om naar de plek te gaan waar de verzets­helden van de Tweede Wereldoorlog hun rustplaats hebben gekregen. 

Een verhaal, over stoere vrouwen in het verzet, lag klaar. Ik had het geschreven voor oudere kinderen. Mijn lief ging het verhaal filmen. 

Al snel kwam het idee om op verschillende locaties te filmen.

Daartoe behoorde ook de rustplaats van de jonge verzetsheldin Hannie Schaft.

Op een zonnige vrijdagmiddag parkeerden we de auto in de duinen. We liepen met onze materialen naar de locatie. Het pad naar de begraafplaats werd omgeven met een stilte die het verdient. Alleen vogels met lentekriebels waren hoorbaar.

Aangekomen op de plek konden we de rustplaats van de Haarlemse Hannie opzoeken.

Een ouder echtpaar met een jong jochie maakten net aanstalten om te vertrekken. Aangekomen bij de juiste grafsteen kreeg het geschreven verhaal zwaarte.

Op de steen was haar naam te lezen met haar sterfdatum. Dat zou de volgende dag zijn: 17 april. Tussen de tekens lagen blauwe hartjes en een bos rozen.

Wie zouden dat neergelegd hebben? 

Na de filmopname liepen we rustig rond. Een ander ouder echtpaar vergezeld met een jong huppelend meisje kwamen net aan.

Het is een plek om te gedenken en te blijven gedenken.

Generatie na generatie.

 

Recent Posts

Leave a Comment

Start typing and press Enter to search