Hals

Mijn ogen zijn gesloten. Fel licht schijnt er door heen. Ik knipper wat om de scherpte te stabiliseren. Wat heerlijk toch zo’n zonnetje. Voorzichtig open ik mijn oogleden en kijk… in de lamp… van de behandelstoel. Niks geen lekker warm zonnetje!

Even daarvoor had ik mijn mond gespoeld met lauwwarm water. Terwijl ik terugzakte in de stoel en mijn ogen dicht deed, waande ik mij even in een prettige kalme setting.

Mijn mondhygiëniste had zoals gewoonlijk NPO2 op staan. Al zo’n 20 jaar kom ik bij haar en dat zijn de momenten dat ik noodgedwongen daarnaar luister. Voorheen vond ik het altijd een beetje oubollige muziek.
Vandaag zit ik rustig met mijn hand op mijn bewust gestuurde buikademhaling, mee te tikken op ‘Freedom’ van George Michael.

Mijn mondhygiëniste gaat, met diverse instrumenten, professioneel bedreven mijn gebit te lijf. Zodra zij de tandhals van een van mijn kiezen raakt, wil ik net als George ook mijn freedom terug. Toch blijf ik stil liggen in de stoel. Dit gaat voorbij. Het leven van George is echter al voorbij.

Na het schrapen van mijn kiezen en tanden komt het minst pijnlijke en eigenlijk meest zichtbaarste gedeelte: het polijsten. Door het brommende geluid van het apparaat heen, hoor ik Bowie en Mercury zingen op ‘under pressure’. Ik tik met mijn voeten de vertrouwde maat mee. Nog even en ik kan hier weg.

Na de behandeling maken we een nieuwe afspraak. We stemmen de maand met elkaar af. Ik roep tevergeefs nog even hoopvol de maand december. Het wordt een andere maand.

Ik zal in december toch echt zelf de top 2000 van NPO2 moeten opzetten voor al die nu voor mij ook nostalgische oldies.

Het beste is om daar niet zo’n halszaak van te maken:)