Huiselijk

‘Ik zou hier wel willen wonen!”

Dat is wat een leerling spontaan uitriep toen we vanuit het museum weer terug met elkaar liepen, via het museumcafé naar de studio.

In de studio ontvangen we als museumdocent schoolklassen. We zitten dan op houten krukjes in de werkplaats. Als je goed naar de vloer kijkt, zie je ook dat er gecreëerd wordt: allerlei minuscule verfspatten.

Na de ontvangst van de schoolklas in de studio gaan we via het café naar de zalen van het museum. Het pand waar het Frans Hals Museum in is gevestigd ademt geschiedenis uit. En… huiselijkheid! Ik kan de leerling uit groep 3 met de bovenstaande bevinding alleen maar beamen. 

Mijn favoriete zaal in het museum is de Renaissance zaal oftewel de eetzaal. Lang geleden aten daar oude mannen en later weeskinderen. Op dit moment is de lange eettafel een blikvanger door het sprankelende boeket wat daar op staat. Inclusief kerstballen.

Ik vind het zelf ook een zaal waar je wil feesten met anderen. Dat was ook afgelopen oktober de situatie met Museumnacht Kids. Overal in het museum waren activiteiten. In de eetzaal konden kinderen op de foto verkleed als bijvoorbeeld Schutter, Batman of Mega Mindy. Ondertussen liepen kinderen linea recta naar de grote eettafel in het midden van de zaal. Wat een fijne plek om daar even rustig de antwoorden in je speurtochtboekje te schrijven. 

Het is dan ook weer een uitdaging om mensen er vriendelijk op te wijzen dat dat helaas niet de bedoeling is van de eeuwenoude tafel.

Ik snap de opmerking van de leerling helemaal dat hij in het museum zou willen wonen. Op de terugweg door het café ruikt het ook meestal naar appeltaart. Ik weet wel een zaal in het museum met een tafel waaraan je deze heerlijk zou kunnen opsmikkelen.

Fijne feestdagen!