Jardin

De wc pot in de tuin van mijn ouders heb ik nooit zo goed begrepen. Het verhaal wat er achter zit, is er niet. Vanuit de openslaande deuren staarde deze beige stenen pot volgestopt met bloemen mij dan ook onbetekenend aan.

Hoe anders is het “Festival des Jardins, de la Côte d’Azur”. Met vriendin A. maakte ik een wandeltrip door het azuurblauwe Middellandse Zeegebied. In de stad Nice was een onderdeel te zien van de tuinexpositie. Gelokt door de sprookjesachtige tekening en de citroenlimonade in het park zelf, liepen we zonder verwachtingen rond.

Na een optreden van violiste met accordeoniste, wat om een storyteller schreeuwde, kwamen we bij een afgesloten plastic stuk.

Voordat we naar binnen gingen, lazen we de uitleg van de makers. Het zou: tranquility, surprise, mystique en joie oproepen. Door middel van een pad werd je als bezoeker rondgeleid door de verschillende stukken tuin.

De eerste was direct een schot in de roos. Ik begon spontaan te fluisteren met A. in het gedeelte tranquility. Daarna viel ik in een surprise door een rokende vulkaan met hier en daar vetplantjes. In het gedeelte van mystique bubbelde een waar moeras met groene netten voorzien van inkijkjes. Joie vertegenwoordigde vele kleuren waardoor je direct wilde dansen.

Als een Teletubbie wilde ik dan ook: encore une fois!