Kuna

Vanuit de betonnen Randstad, op weg naar Dwingeloo, kwam ik al in een andere wereld toen ik met de auto langs de imposante boerderijen, enorme akkers en verzorgde paarden reed.

Na de speelse en kleurige vlaggetjes route, over een zanderig pad, kwam het terrein van Taribush in beeld. Begroet met geluiden van een klankschaal luisterde ik daarna naar de talkshow, waar kunstenaars Bart en Lidwina spraken over hun Landscape Art. Zij hadden gekeken naar wat de bomen en het bos hen aanbood, om zo de scheerlijnen te verbinden.

Na mijn verfrissende Kuna biertje (mijn lief en ik hadden de laatste 2!) opgedronken te hebben, wilde ik het schouwspel van draden weleens van dichtbij bekijken. Al snel zwierf ik door het kunstbos om door groene hanghobbits begroet te worden in…hangmatten.

Dit moment nodigde uit om naar verhalen te luisteren op een heerlijke beschutte plek. Na meegenomen te zijn met mijn geest, in verhalen over goudstukken en skeletten vond ik het tijd worden voor beweging van het lichaam:)

Ik belandde in spelen om te voelen. We schurkten, op aanwijzing, met onze ruggen tegen elkaar om ons op te warmen voor de volgende oefeningen. De enthousiaste teamleider liet de groep touwen aan elkaar binden om deze vervolgens, onder luid gelach, met elkaar weer uit de knoop te halen.

Om weer een beetje tot rust te komen, belandde ik op het ‘zin en zen’ veld. Voor ik het wist zat ik met mijn lief en 7 anderen op een zacht schapenvel te luisteren hoe de regels werkten voor ‘Beter Besluit’.

De dag wilden we afsluiten met een stilte wandeling. De digitale wereld van Buienalarm kondigde regen aan. Met flinke tegenzin dropen we af naar de auto om aan de terugweg te beginnen.

Volgend jaar komen we terug!

Meer verhalen lezen?!

www.verhalenmetmonique.nl