KWAB

Met Barbapapa ben ik opgegroeid. Nooit geweten dat die flexibiliteit zich ook in bekers manifesteerde. Ik was klaar voor Kwab in het Rijksmuseum.

Een heerlijk excuus om weer in dit machtige museum te vertoeven. Ik kan me heerlijk vrij bewegen in al die riante ruimtes. De hal vind ik een feest, door de grootte en de hoogte. Dit is nog eens eens een plek om mensen te ontvangen. Thuis moet ik het kussen van de tuinbank altijd zo neerzetten, dat de deur net open kan in de gang
.
De liefde voor het smalle, zocht ik dit keer ook op, in het museum. Terwijl ik mij geestelijk voorbereidde op de Kwab tentoonstelling, nam ik nog even een smaakvolle caffè latte in de knusse koffiecorner.

Indrukwekkende foto’s had ik voorbij zien komen in de krant en op Instagram. Zou ik ook in vervoering raken van kannen, zoutvaten en bekers?

Het introductiefilmpje aan het begin van de expositie, bracht me al goed in de stemming. Hier werd een kan, gemaakt door Adam van Vianen, getoond waarbij je meegenomen werd in de vloeiende lijnen van dieren naar mensen.

Dit wilde ik met mijn eigen ogen bekijken. Ik werd de zaal ingezogen door glazen vitrines met daarin glanzende voorwerpen, die aangenaam uitgelicht werden. De muren en vloeren waren psychedelisch in zwart-wit uitvoering. Als kind van de jaren 70 voelde ik mij hier direct op mijn gemak.

‘The must have’ van Vianen werd in die tijd ook verwerkt in allerlei schilderijen.
Vergelijkbaar met foto’s op social media, van een kartonnen beker met je naam erop.

Kom op bezoek bij … KWAB in het Rijks.

Beide foto’s in het Rijksmuseum, Kwab, Adam van Vianen