Last

” Last but not least”

Dit fluisterde een broeder van klooster Berne mij toe aan het einde van de mis. Zijn zijdeachtige handen hielden mijn handen kalm en losjes vast. Verder zacht pratend, wenste hij mij vrede toe. Hij glimlachte en liep nederig en vol levenservaring in zijn witte gewaad door de frisse bewierookte kerk.

Het weekend in Abdij Berne heb ik als zeer vredig ervaren. De wandelingen in de omgeving waren geel, rood en oranje getint in het herfstige Brabant. De kleuren spatten er ook af bij onze oefeningen van de Vertelkring. Hoe prettig is om waardevolle feedback te mogen ontvangen van mensen die het beste met je vertellingen voor hebben. Zondagmiddag reed ik vanuit de stenen open poort weer de wijde wereld in.

Na een paar dagen werd deze getekend door verhalen en muziek.

Op dinsdagavond in de Ziggo Dome te Amsterdam zong Damon Albarn in het openingsnummer van de band Gorillaz: “We are the last living souls.”

Het is slechts een zin uit een triphop nummer. Het einde van het concert bracht mij toch weer naar het thuis van de vreedzame broeder. Met indrukwekkende visuals toonde de Gorillaz hun fantasie, werkelijkheid en…vul het maar in…

Het concert eindigde met een spektakel aan effecten waarbij een soort van verlichte ramen je het gevoel konden geven dat we met z’n allen in de kerk aanwezig waren aan het einde van de dienst.

Ik heb geen communie gedaan. Aan het eind van de mis in abdij Berne bleef ik dan ook netjes achterin verscholen op mijn plek in de kerk zitten. Aan het eind van de Gorillaz liep ik de merchandise voorbij.

Met de auto reden mijn lief en ik vanuit de volgepakte maar zeker goed doorstromende parkeergarage weer naar buiten de heldere avond in.

 

Foto van Gorillaz (boven), foto Abdij van Berne (in tekst)