Mos

Op hun sokken gebaarden de musici in hun vrolijke grijze outfits om plaats te nemen op de Tempelberg. Maar…niet op het mos!

De muzikanten hupten op hun sokken rond, omdat zij van de boswachter gehoord hadden gekregen, dat hier zeldzaam mos groeide. Meteen werd mijn aandacht getrokken naar de grote teen in de gekleurde sokken. Tijdens mijn schooltijd vond ik het afschuwelijk om onverwachts geconfronteerd te worden met: “Trek je schoenen maar uit!” Er zat altijd wel ergens een gat in mijn sok. Daar hadden zij gelukkig geen last van:)

De formatie maakte onderdeel uit van de concertwandeling ‘Klaterklanken’ dat plaats vond in het sprookjesachtige Elswout. Na een slagconcert en Ierse folk werden we nu verrast door het Nieuw Amsterdams Klarinet Kwartet.

Het publiek zat en stond, op het zand in het bos. De klarinettisten zwierven tussen de luisteraars door, tijdens hun performance. Dat gaf het magische effect wat ik eerder had beleefd bij een klankschalen sessie. De klanken stroomden door mijn lijf, zodra zij geruisloos achter mij liepen met hun instrument.

De verscheidenheid in klarinetten waren een lust voor het oog. Een basklarinet die eruit zag als een kruising tussen een saxofoon en een lange pijp liet mij geboeid blijven kijken.

Opgetogen daalde ik de Tempelberg af. De volgende keer als ik hier weer ga wandelen, zal ik zeker deze unieke plek bezoeken en de klanken weer in mijn herinnering laten herbeleven.

Ik doe dan lekker mijn schoenen uit voor het juiste effect.

Foto boven: Poort van landgoed Elswout
Foto in het stuk: Japans slagwerk in Elswout