Onbekend

Het wezen, gemaakt van opgegraven lichamen, buigt zich over de witte geurige bloemetjes. Deze worden hem aangereikt door een jong glimlachend meisje aan de waterkant.

Deze scene, uit de film Frankenstein uit 1931, heeft mij geraakt.

Mijn lief vroeg mij om mee te gaan naar de zwart wit klassieker Frankenstein. De oude film werd getoond vanwege het thema van de Haarlemse Stripdagen: Frankenstein.

De film draaide in de Filmschuur te Haarlem. De film werd begeleid door live muziek. Dit was pianospel afgewisseld met moderne technische geluiden op de juiste momenten. Al snel werd, door de ingetogen klanken, duidelijk dat het hier om een drama ging.

Het is geen  kostuumdrama met een man die uit een vijver komt a la mr Darcy uit Pride and Prejudice. Het is een man die een hartelijk meisje volgt in haar spel. Ze geeft hem een bloem. Zij gooit geplukte bloemen in het water. Hij doet haar na. Hij gooit het meisje vervolgens, uit onschuld en uit plezier, ook in het water. Ze gilt. Ze kan niet zwemmen. Daarna volgt paniek door het onbekende.

Vreugde in plaats van paniek sloeg toe bij mijzelf door het onbekende. Ik kocht tijdens de stripdagen een album. Degene waarbij ik afrekende bleek de tekenaar in eigen persoon te zijn. Vriendelijk bood hij aan om het stripboek te signeren.

Verrast keek ik  na afloop naar de tekening: een meisje die bloemen plukt.

Foto boven: tekening Jeroen de Leijer van Eefje Wentelteefje 2018

Foto onder: filmshot Frankenstein 1931