Postzegel
Van de week las ik dat de postzegel duurder wordt. Is dat terecht?
Lang geleden spaarde ik postzegels. Een vriendinnetje uit mijn klas had mij haar verzameling laten zien. Wat een aantrekkelijke plaatjes uit allerlei landen! Dat wilde ik ook!
Al snel ging ik op zoek naar allerlei mogelijkheden om aan die miniatuur schilderijtjes te komen.
Op een druilerige door de weekse dag passeerden mijn vader en ik een etalage met … de meest betoverende postzegels… die ik ooit had gezien. Ik bleef net zolang zeuren totdat we naar binnen stapten. Wat een kleurenpracht: blauw, roze en goud. Deze moest ik hebben!
‘Weet je het zeker? Vind je ze echt mooi?’ vroeg mijn vader.
‘Ja!’, antwoordde ik lyrisch.
Met het pakje vol van afbeeldingen met mensen die lachten in de prachtigste kleding kwam ik thuis. Ik liet het vol trots aan mijn moeder zien. Ze trok een afkeurend gezicht en murmelde iets over de bijbel en de kerk.
Het drong tot me door dat dit afbeeldingen waren van Jezus en Maria en alles wat er bij hoort. Dat was nou net datgene waar mijn moeder een beetje klaar mee was…
In ene vond ik de postzegels niet meer zo mooi. Ze stootte me zelfs een beetje af.
Ondanks de ideeën die mijn moeder had over het katholieke geloof bleef ze op haar reizen met mijn vader kerken bezoeken.
‘Zo mooi van binnen!’, riep ze bij terugkomst.
Ik begrijp haar.
Op dit moment is er een tentoonstelling over Maarten van Heemskerck in het Frans Hals Museum.
Als museumdocent werd ik hiervoor ingewerkt. Met de groep liepen we langs alle schilderijen.
Bij binnenkomst in de zaal over Jezus en Maria stapte ik in ene mijn postzegelalbum binnen. Wat een kleuren! En zo groot!
Dus toeslag op postzegels? Alleen als ze heel mooi…en groot…zijn!
Foto is genomen in het Frans Hals Museum. Schilderij is gemaakt door Jan Gossart uit 1527. De tentoonstelling is nog te zien t/m 19 januari 2025.