Rand

Dit jaar mocht ik 3 optredens verzorgen tijdens Gluren Bij De Buren. In een voor mij onbekende woonkamer in de buurt werd ik hartelijk ontvangen door de vriendelijke gastvrouw. De hele middag liet ik mijn verhalen rond gaan. Van pottenbakker Cornelis, die verongelukte onder een biervat, tot Cornelia die na het geflirt met een vaandeldrager in het Dolhuys terecht kwam.

Na die intense zondagmiddag kon ik op maandagochtend een gaap voor mijn leerlingen in de klas niet onderdrukken. Ik bood mijn verontschuldigingen aan en legde uit dat ik een beetje moe was. Een leerling benadrukte dat nog even:

” Ik zie dat aan je. Je hebt van die dingen onder je ogen.”

Terwijl ze dat zei, maakte ze een golvende beweging onder beide randen. Ik schrok in eerste instantie. Wallen!? Hoe kon je dat nou zien? Mijn bril was toch de perfecte camouflage? Ik hoefde toch geen make up te gebruiken?

Die week kwam in de teamkamer het gebruik van make up bij mannen ter sprake. Er werd geconcludeerd dat steeds meer mannen dat gebruiken. Met weemoed dacht ik direct terug aan al die idolen van mij in de jaren tachtig, die hun melancholie (lees: platenverkoop) onderstreepte met dikke randen oogpotlood.

Gisteren bezocht ik het nieuwe stuk van het theatercollectief Urland genaamd UR. In een scene met enorme zware techno en basgeluiden “a la the eighties” rolt een van de acteurs over de grond te schreeuwen over allerlei negativiteit. Samen met zijn waarheidsgetrouwe outfit inclusief de bijbehorende zwarte randen onder de ogen. Mijn hele arsenaal aan jeugdidolen werd in een keer gerelativeerd. De tranen rolden over mijn wangen van het lachen.

Gelukkig had ik geen mascara op want anders had ik echt zwart gezien.

 

Foto gemaakt tijdens GBDB

Door: Odile Grim