Samen

Mijn blik viel op het glas van het museum van de geest in Haarlem.

Daar staat deze betoverende tekst op het vensterglas:

 

 

Mijn gedachten gingen terug naar de voorjaarsochtend eerder op de dag. Ik maakte een wandeling met vriendin M. Het middelpunt van ons samenzijn was de vrolijke springerige pup C.

Liefdevol volgde vriendin M. elke huppel van het gevlekte beestje. We liepen al kletsend, over C., over het zandpad in het bos.

Een enorme bruine kortharige hond van een halve meter stond in ene voor pup C. 

De eigenaar, met opgeschoren haren met 2 stokken in zijn hand, sprak: 

‘Hij gaat gewoon weg hoor als het hem niet bevalt’ 

Vol jonge energie dartelde C. om het logge dier heen. Vriendin M. en ik keken afwachtend naar hun spelen. Het beest had een bek waar naïeve C. met gemak in zou kunnen verdwijnen. C. bleef ongedeerd. We wandelden verder.

Daarna passeerden we een donker gekleed stel. De vrouw lichtte haar hond toe:

‘Ze is oud en chagrijnig’

Toen actieve C. om de reu heen danste, begonnen haar trouwe honden ogen te glimmen. Op haar harige donkere bek leek wel een glimlach te verschijnen.

Over wie had de eigenaresse het?

Terug aan het begin van het bos zagen we de man met de 2 stokken deze in het water gooien. Zijn grote vriend wierp zich in de plas om ze op te halen.

Pup C. keek verlangend naar het water.

Nog even dan zou hij ervaring genoeg hebben om samen met z’n kersverse makker het water in te duiken.

Later die dag liep ik alleen door het park en stuitte op de tekst van Godfried.

Ik had zo’n zin om een stok in het water te gooien en er achter aan te gaan.

Wie doet er mee! Wie volgt! 

 

Foto: foto’s van Kima

Foto in tekst: museum van de geest in Haarlem