Wis? Vis!

Zie ik dat nu goed? Een drukfout? In mijn handen hield ik het papieren programmaboekje waarin stond vermeld dat er een presentatie gehouden zou worden over: hogere viskunde.

In mijzelf begon ik wat te giechelen. Zou er gediscussieerd worden over wie er de mooiste vis van de zee zou zijn? Er moest vast staan: hogere wiskunde.

Een maand daarvoor had ik mij enthousiast ingeschreven voor het jubileumcongres van de werkgroep van de 18e eeuw in het monumentale Teylers Museum te Haarlem. Ik werd vooral getrokken door het vooraf aangekondigde onderwerp: aderlaten. 

Vorig jaar tijdens mijn Verhalenwandeling (Schimmen in de Hout) in de Haarlemmerhout kwam dit fenomeen ter sprake tijdens de verhaallijn over de melancholische schrijver Willem Bilderdijk. Hij was de bindende factor van mijn verhaal vanwege zijn opiumgebruik en vele aderlatingen.  

Ik begon echter te twijfelen over mijn favoriete item het aderlaten.

De presentatie over hogere viskunde (het stond er toch echt) vond plaats in…de bibliotheek. Deze is zelden open voor het publiek. Die middag was er voor de gelegenheid beperkt toegang. 

Om 14.00 uur stond ik met het juiste kaartje in mijn hand voor de trap naar de bibliotheek. Goed om mij heenkijkend, langs de balustrade, kwam ik in een van de donkere zalen. Wat een moment! Na de interessante presentatie over de viskunde, bekeek ik boeken daarover, uit de 18e eeuw. De kleuren, van de zeldzame tekeningen, spatten van de bobbelige bladzijden af, alsof ze zojuist geschilderd waren.

Verrukt stond ik na afloop beneden, met een hoofd gevuld met boeiende informatie, van alle presentaties op die bijzondere verdieping.  

Deze ervaring wordt voorlopig niet meer uit mijn geheugen gevist!