Zomeravond

Door een lange schaduwrijke straat met vele gekleurde gebouwen uit de tijd van de barok, liep ik samen met hedendaagse mensen. Aaneengeschakeld stonden op de straatstenen terrassen en nog eens terrassen. Mensen zaten op deze prettige zomeravond in tweetallen of in groepjes te kletsen en te lachen onder het genot van een drankje of een, ook hier populaire, waterpijp. 

Ik was aangekomen in Vilnius. Dit was voor mij de nog onbekende hoofdstad van het Oost-Europese land Litouwen. Nu liep ik zoals vele anderen nieuwsgierig en nonchalant te koekeloeren naar de mensen op het terras. Terwijl ik lekker aan het flaneren was met mijn gele jurk kreeg ik het toch wel wat frisjes. Met versnelde pas zwieren en dralen was geen optie voor deze plek. Afgezien dat zoiets er niet uitziet, zou het ook niet bij de gemoedelijke en ongedwongen sfeer passen.

Steeds meer viel mij op dat de meeste Litouwse meisjes en vrouwen goed voorbereid waren op deze net iets te koele avondtempe­ratuur. Mijn ontblote bovenarmen begonnen te protesteren. Steeds minder genoot ik van het rondlopen door de lange koele straat. Ik had het koud en wilde ook een warm vestje. En wel direct!

En toen, als in een fata morgana, kwam daar tevoorschijn: een grote nog geopende kledingzaak. Het was een herkenbare Europese keten. Ik liep 10 minuten voor sluitingstijd deze zaak binnen met mijn missie. 

Na een gefocuste zoektocht op de damesafdeling vond ik een stoer donkergroen vestje en rekende af. Ik vroeg de verkoopster of ze de labels eraf wilde halen. Dat deed ze direct en moti­veerde mij met: 

‘ This project is completed.’ 

Voldaan en compleet kwam ik weer in de wijde wereld van de relaxte hoofdstad. Ik was helemaal klaar voor mijn volgende project. Een hapje eten op een sfeervol terras.

Hieronder een foto van de stad Vilnius.