Zonnebloem

 In verhalen

Een actieve collega was als een vlijtig bijtje in de weer met de verkregen moestuintjes, van een vrijgevige keten. Ze had er tientallen staan. Ze was bezig met het sorteren van de kartonnen bakjes. Ze toverde het lokaal om in een waarachtig aantrekkelijk tuincentrum.

Mijn nieuwsgierige ogen gleden over haar themahoek voor de leerlingen uit haar groep. Vol bewondering las ik de handgeschreven namen op de papieren kaartjes. 

Enthousiast liet ik me gaan: 

‘Zonnebloemen! Wat mooi! Ik heb nog een verhaal daarover.’

Het antwoord wat ik direct daarop van haar kreeg, luidde: 

‘Stuur maar door!’

Thuis had ik mijzelf ook spoedig getransformeerd tot vlijtig bijtje in mijn digitale verhalen dossier. Ja gevonden! Ik vond het verhaal: Hoe komt het dat de zonnebloem zich naar de zon draait?

Van mijn lief kreeg ik als extra stimulans een goudgele bos bloemen die week. Dat deed me met warme gevoelens terugdenken aan de tijd, dat mijn moeder regelmatig met zo’n bos betoverende bloemen voor de deur stond. 

Ze wist dat ik heel blij werd van die zonnige mooierds.

Ik raakte extra gemotiveerd door die net ontvangen vrolijke goudlokken. Door die kersverse bloemen had ik tegelijkertijd een tijdlimiet gekregen, waarin ik het verhaal zou moeten vertellen. Een stel verdorde bloemen als decor zou het verhaal zeker niet opfleuren.

Na een aantal dagen waren de bloemen op hun best en startten mijn lief en ik de opname voor het sprookje.

Bijna klaar voor de opname hoorde ik het akelig kraken. Dat waren zeker niet de groene lange stevige stelen die aan het groeien waren. Het was het tuinbankje wat zijn beste tijd wel gehad had.

Nog net in balans vertelde ik over het meisje wat met de zon wilde trouwen.

Het bankje haalde net het einde van het verhaal. 

De bloemen staan er gelukkig nog steeds.

 

Recent Posts

Leave a Comment

Start typing and press Enter to search