Zwemmen

 In verhalen

‘Ik wil alleen maar zwemmen.’

Deze tekstregel van een liedje schiet me te binnen, wanneer ik door de draaideur van het zwembad weer buiten sta. 

In de hal van het zwembad staat een dame klaar om de coronapas te controleren. Deze staat bij mij op mijn telefoon. Laat ik deze nou bewust thuis hebben laten liggen. 

‘Zo’n kostbaar apparaat neem ik niet mee naar binnen. Misschien zijn de lockers dicht en dan ligt dit stukje techniek aan de kant van het zwembad. Ik raak deze dan zeker kwijt. Of er komen spatten water op, want het bevindt zich in een zwembad.’ 

Dat is wat ik dacht voor vertrek op de fiets in de vroege ochtend. Dat de telefoon kostbaar is daar kom ik die morgen achter. Ik kan niet naar binnen zonder QR-code.

Weer op de terugweg op de fiets denk ik bij mezelf:

‘Ik wil alleen maar zwemmen.’

Thuis aangekomen stop ik mijn telefoon in mijn binnenzak. Ik ben ook zo alert om mijn rijbewijs mee te nemen als identiteitskaart.

Na de warming up op deze nog donkere ochtend loop ik vol zin weer het zwembad binnen.

Ik laat mijn QR-code zien. De dame vraagt: 

‘Graag wil ik ook uw identiteitsbewijs zien.’

Ha, daar was ik op voorbereid. Ik pak de kaart uit mijn pasjeshouder. De gele kleur op het pasje doet me zeggen: 

‘Oh nee. Dit is mijn OV-chipkaart. Ik ga echt niet weer terug.’

Weer dat zinnetje geschreven door Spinvis: 

‘Ik wil alleen maar zwemmen.’

De dame zegt zachtjes:

‘Loop maar door. Het is goed zo.’

Eindelijk sta ik in het kleedhokje van het zwembad.

Wanneer ik mijn slippers uit mijn tas wil halen, grijp ik in de ruimte. Dat ze nog thuis staan, neem ik voor lief.

‘Ik wil alleen maar zwemmen.’

 

Tekstregel uit: Ik wil alleen maar zwemmen van Spinvis.

Recent Posts

Leave a Comment

Start typing and press Enter to search