Blauw

 In verhalen

‘Omdat blauw mijn lievelingskleur is.’

Met zo’n antwoord heb ik me, als verhalenverteller, daar maar bij neer te leggen.

In de groepen 1, 2, 3 en 4 vertelde ik de afgelopen 2 weken het verhaal over 2 Pietjes die Hoofdpiet wilden worden. Aan het eind kiest de oude Hoofdpiet wie van de 2 de gelukkige is. Voordat hij dat doet, mogen de kinderen even met elkaar gaan overleggen wie het gaat worden volgens hen.

In het verhaal is de ene Piet heel lui. Hij is te herkenen aan zijn blauwe pak. Hij wil alleen maar slapen en wordt uiteindelijk geholpen door een rat die de pakjes steelt van de andere Piet. Die andere Piet is een Piet die hard werkt en tijd neemt voor een praatje. Hij is in het verhaal paars gekleed.

Uiteindelijk komt de vraag: Wie zou jij als Hoofdpiet kiezen? Alles laat ik erop wijzen dat het hardwerkende paarse Pietje toch echt wel deze erebaan verdient. 

Maar, nee hoor. Na het verteld te hebben in de verschillende groepen is de uitkomst tegen de verwachting in.

Het gaat om de looks van de Piet. 

Ook al voert hij de hele dag niets uit en wordt hij geholpen door een rat. Deze symboliek heeft (nog) geen invloed op deze leeftijdsgroep?

Oké, dit is totaal niet wetenschappelijk onderbouwd.

Woorden als lui, hard werken raken de kinderen niet. Wel woorden als: slapen, helpen en blauw.

Wat is dat toch met blauw?

Zelf heb ik ook een zwak voor deze kleur:

Mijn trouwjurk was blauw.

Ik weet niet of mijn lief de keuze had uit een blauwe bruid of een paarse bruid?

Hoe dan ook, ik blijf net als een paars Pietje hard werken aan mijn verhalen en…dan met name aan de woordkeuze.

Fijne pakjesavond! Mocht je nog twijfelen over de kleur van het inpakpapier:)

 

Het verhaal van de Hoofdpiet is gebaseerd op het verhaal de koningin van Peter Chand. Hieronder deze bewerking opgenomen in de Kennemerduinen:

Recent Posts
Showing 2 comments
  • Annelijn De ligt
    Beantwoorden

    Whaaah! Kinderen, heel andere hersens

Leave a Comment

Start typing and press Enter to search