Cadeau

Met kerst had ik mijn lief “oester plukken” in Zeeland aan de Oosterschelde als cadeau gegeven. Aangezien we afhankelijk zijn van het seizoen van de oester zelf, vertrokken we vorige week richting het land van Blöf. In de auto kwam het nummer Zoutelande drie keer voorbij. Dat zegt iets over de duur van de autorit en dat ik te lui ben om een andere radiozender op te zoeken.

Gewapend met een schroevendraaier, oestermes en werkhandschoenen stapten we naar de oesterbank. Mijn lief had er al snel schik in en opende de een na de andere schelp om de inhoud naar binnen te slurpen. In deze workshop had ik meer plezier dan de vorige die ik mijn lief had gegeven: worsten maken. Bij deze workshop stond ik onvoorbereid in een koelcel, in mijn steriele witte pak tussen de riekende karkassen van de varkens. Licht misselijk wentelde ik destijds de trap weer op om vervolgens vlees te gaan draaien met behulp van een rode gehaktmolen.

Deze lichte zwoele bries aan de vloedlijn van de zee beviel mij veel beter.

Diezelfde week had ik al eerder met de mogelijke inhoud van de oester kennisgemaakt, namelijk de parel. Tijdens een bevlogen lezing van Martijn Akkerman (o.a. van Kunst en Kitsch) leerde ik alles over blauwe diamanten en parels. In het Archeologisch museum te Haarlem is een juweel te bewonderen wat opgegraven is vanuit een beerput, een aantal jaar geleden.

Dat brengt mij direct weer op een idee voor een nieuw uitstapje. Of toch maar niet…

Het duurt nog wel even tot kerst.

Boven: foto aan de Oosterschelde

Onder: foto van het juweel in het Archeologisch Museum te Haarlem