klassiek

“ Als laatste speel ik voor u de uiteraard welbekende aria…”

Drie kwartier luisterde ik naar muziek die ik nog nooit eerder had gehoord. Een van de componisten kende ik wel van naam: Beethoven. Qua naamsbekendheid een soort Elvis van de klassieke muziek.

Met de muziek van the King of rock and roll ben ik wel opgevoed. Als jonge leerlinge, die van de buurtschool kwam aangelopen, hoorde ik hem al door de voordeur tekeer gaan. Mijn moeder draaide zijn classics het liefst zo hard mogelijk op de pick-up. Over het persoonlijke leven van the King ben ik ook veel te weten gekomen door als 8 jarige samen met mijn moeder de fanclubblaadjes te lezen.

Een leraar op de middelbare school stelde mij gerust dat ik na mijn dertigste vrijwillig naar klassieke muziek zou gaan luisteren.

Vorige week zondag, ver na mijn dertigste, luisterde ik uit mij zelf naar verschillende klassieke composities. Ik doe dit graag wanneer dit ten goede komt aan mijn verhalen. De pianoforte waar de dame op speelde werd alom geprezen. Het viel mij op dat de onderkant op een harp leek. Een muziekinstrument waar ik graag nog een welbekende rock klassieker op wil spelen.

De pianiste bracht eigen composities ten gehore van de personage die zij uitbeeldde in een chique jurk. Door de lezing die hiervoor plaatsvond, kon ik mij het gevoel in de stukken beter voorstellen. De hoge plafonds, schilderijen en de kerstboom voor het raam werkte sfeerverhogend.

Op tweede kerstdag tijdens de première van mijn nieuwe vertelwandeling wil ik ook graag een klassieke sfeer oproepen.